وقتی محمد باقر قالیباف برای سومین بار شهردار تهران شد و در رقابت با محسن هاشمی با رای الهه راستگوی اصلاح طلب به پیروزی رسید، حرف و حدیث ها آغاز شد. سوال این بود که آیا قالیباف می تواند برای سومین بار شهردار شود یا خیر؟
بونکرها می‌چرخند و جای جای این شهر که دست و پایش از گلیمش درازتر شده سیمان خالی می‌کنند تا دیوارهای سیمانی، اسلیمی‌های کاشی‌های لاجوردی را ببلعند و قفس سیمانی نصف جهان، نشانی از نصف جهان بودنش نداشته باشد. نه از سبزی باغ‌هایش، نه از فیروزه‌ای گنبدهایش که ترکیب چشم نوازشان هر بیننده‌ای را به حیرت وا می‌داشت. امروز تابلوهای رنگارنگ، نماهایی که هرکدام ساز خودشان را می‌زنند، دیوارهای سیمانی اتوبان‌ها که تنها تزییناتشان چراغ‌های رنگی شبانه است و جدول‌های فیروزه‌ای دودزده که عیدها نو نوار می‌شوند همه با هم هویت بصری شهری را ساخته‌اند که روزی چهره‌اش به زیبایی شهره جهان بود، اما امروز عجوزه‌ای کریه منظر شده است.
قرنی که سرعت زندگی , انسان را ورای تصور انسانهای قرون گذشته قرارداده است باید مورد متضادی را نیز تجربه کند.تولد انقلابی که طی آن مردم ارزش های در مغرض خطر قرار گرفته ناشی از اصرار بر انجام سریع کارها را حفظ کرده و توسعه می بخشند: انقلاب شهر های آهسته که در ایتالیا ،کشور مولد آن سیتاسلو نامیده می شود و زاده انقلابی دیگر به نام slow food ( در مقایسه با fastfood ) است.