توسعه برنامه های مدیریت شهری در گرو تلاش و ممارست شهرها در جهت پیشرفت و رفاه منابع انسانی میسر می شود؛ این اقدامات عبارتند از جذب مشارکت های دولتی، بهره وری اقتصادی، حفظ تساوی و عدالت اجتماعی، کاهش فقر و بهبود شرایط زیست محیطی. این اقدامات در سایه استفاده بهینه و توزیع عادلانه منابع امکانپذیر خواهد بود.
نوشتار حاضر با اشاره به بحران سلامت محیطی در ابعاد جسمی، روانی و محیطی در فضاهای شهری معاصر آغاز می شود. فقدان ایمنی شهروندان در مقابل تصادفات، عدم امنیت در فضاهای شهری وسکونتی, انزوا ، افسردگی وگسست اجتماعی در محلات شهری ونیز وابستگی مفرط شهروندان به اتومبیل وکم تحرکی در اقشار مختلف از بیماری های مزمن شهری ومحیطی هستند. درادامه ضرورت ائتلاف متخصصان برنامه ریزی وطراحی با متخصصان سلامت عمومی برای ارائه راهبردهای ارتقای سلامت محیطی شهروندان بیان شده ودر...
در عرصه اقتصاد نوین و فناوری جدید ، تنها مللی موفقند که از برنامه ریزی های جامع و طراحی های مختلف بهره کافی گرفته باشد ؛ از این رو تدوین و استفاده از انواع برنامه ریزی های ملی ، ناحیه ای و محلی ، ضرورتی اجتناب ناپذیر می نماید. در ایران سابقه مطالعات و برنامه ریزی های ناحیه ای به دهه های گذشته برمی گردد ولی در عمل هیچ گاه نتوانسته است توفیق چندانی به دست آورد ، چرا که تعارض میان برنامه های بخشی و ناحیه ای و به عبارتی عدم سازگاری بین این دو نوع برنامه ریزی ، همواره به نفع برنامه های بخشی تمام شده و برنامه ریزی های ناحیه ای را محدود به اسناد اداری کرده است و از این جهت رویکرد جدیدی را می طلبد.( دلیر چاپ 1387 )