شهر شیکاگو در کمتر از یک قرن از روستای چند ده خانواری (١٨٣٠ ) به یک شهر یک میلیونی (١٨٩٠ ) بدل شد و در سال ١٩٢٠ یعنی در اوج شکوفایی مکتب شیکاگو به یک کلان شهر سه میلیونی تبدیل شد. همین افزایش جمعیت و رشد سریع صنعت و اقتصاد در این شهر و هجوم مهاجران ، باعث شد تا این شهر آزمایشگاه خوبی برای مطالعه اجتماعی شود. به این ترتیب نخستین گروه جامعه شناسی در سال ١٨٩٢ در دانشگاه شیکاگو تأسیس شد. تشکیل این گروه و فعالیت های ویلیام تامس و چند تن دیگر از نو اندیشان اجتماعی در دانشگاه شیکاگو، سبب شکل گیری مکتب شیکاگو در سال های نخستین دهه اول قرن بیستم شد.
