اقلیم عالی و بسیار ایمن شهر گرونینگن برای دوچرخه سواران در نتیجه ی سیاتگذاری بسیار خاصی به وجود آمده است که از سوی نسل پیشین ساکن در این شهر بر اساس مزایای موجود در این شهر اندیشیده است و شامل یک طرح خیابان متراکم است که میراث گذشته و طبیعت جنگلی این شهر می باشد. 
در سال ۱۹۷۷ یکی از حاکمان شهر بخشی دایره ای شکل از مرکز شهر گرونینگن را به چهار قسمت تقسیم کرد و قانونی را وضع نمود که طی آن شهروندان نمی توانند مستقیما با اتومبیل از هر یک از این بخش ها به بخش دیگر سفر کنند. برای دسترسی ماشینی به بخش دیگر این دایره رانندگان وسایل نقلیه موتوری مجبورند یک مسیر دورانی که دور شهر می چرخد را طی کنند که این امر به طور معناداری موجب افزایش طول سفر می گردد. بدین ترتیب آنچه اقتصاددانان عوامل منفی خارجی سفر با اتومبیل می دانند که شامل آلودگی هوا، آلودگی صوتی و تصادف است، نیز از مرکز شهر دور نگهداشته می شود. 
اما از سوی دیگر دوچرخه سواران مستقیما می توانند از یک بخش به بخش دیگر دایره سفر کنند. اینگونه دوچرخه سواری تبدیل به سریع ترین، مناسب ترین و در عین حال اقتصادی ترین طریقه سفر درون شهری شده است.
از نظر متخصصان امر این طرح طرحی ضداتومبیل نیست بلکه طرحی است که محله را تبدیل به مکانی دلپذیر برای زندگی و شهروندان می کند و دوچرخه سواری را به گزینه ای انتخاب شدنی تبدیل می نماید.
پروفسور گرگ اشورف، استاد دانشگاه گرونینگن در این باره می گوید: «زمانی که این طرح اجرا شد مغازه داران اعتراض کردند که اگر شهروندان نتوانند تا نزدیکی فروشگاه های آنها رانندگی کنند کسب و کارشان کساد می شود. اما پس از اجرا این طرح تاثیرگذار شد. فروشگاه ها شهر را ترک نکردند و شهروندان یادگرفتند که چگونه با این طرح خود را تطابق دهند و براساس آن زندگی کنند.» 
اکنون خیابان های گرونینگن مدل موفقی برای زیرساخت های اثرگذار دوچرخه سواری است. پارکینگ دوچرخه در آن به فراوانی یافت می شود که بسیار هم استادانه طراحی شده اند. درحالیکه بسیاری از دوچرخه سواران شهر یعنی ۵۰ هزار نفر آنها دانش آموزان و دانشجویان هستند، شهروندان از تمامی گروه های سنی قادرند از گونه ای از حمل و نقل کارآمد، کم هزینه و سالم در آرامش و امنیت بهره برداری نمایند. 
بنابراین گرونینگن شهریست که شما برای آن برنامه ریزی می کنید؛ شهری که دوچرخه ها و نه اتومبیل ها بر خیابان های آن حکومت می کنند.

مرجع: CityLab