به گزارش ایمنا، ملاحظه ی گرایش جدید شهروندان امروز به سمت و سوی قطارها و ایستگاه های قطار مجلل، مطرح کردن این پرسش را کاملا مناسب می نماید. به طوریکه در طراحی ایستگاه ار و متیه در پاریس، ایستگاه استادیون در استکهلم و ایستگاه اکسپو در سنگاپور اهمیت این مسئله مورد توجه قرار گرفته است. حتی گفته می شود که گرایش جدید به مسئله ی زیبایی شناسی ایستگاه های ناوگان حمل و نقل عمومی شهری حتی یک "رنسانس" در طراحی ایستگاه ایجاد کرده است تا آنجا که معماران بزرگ نیز در طراحی این فضاهای مهم شهری وارد شده اند. 
به تازگی دو تن از مهندسان شهرسازی دانشگاه نپال ایتالیا تلاش کرده اند دریابند که این رنسانس دقیقا تا چه میزان برای متوسط مسافران اهمیت دارد. به همین منظور ایشان دو خط از سیستم مترو منطقه ای کامپانیا را مورد بررسی قرار داده اند: یکی از این خطوط یک خط مترو معمولی است و دیگری خط مترو رنگین کمانی مدرنی است که در سال ۲۰۰۹ بازگشایی شده و نرخ کرایه آن نیز قابل ملاحظه است. از حیث استانداردهای خدمات رسانی هر دو مسیر به طور قابل توجهی مشابه هستند به طوریکه در کوریدورهای مشابه با قطارهای مشابه که در زمان های مشابه حرکت می کنند، به شهروندان خدمات رسانی می نمایند. اما ایستگاه های رنگین کمانی (سمت چپ و پایین تصویر) فضاهایی هستند که ممکن است شما آنها را بی نظیر بنامید، در حالیکه ایستگاه های معمولی (سمت راست تصویر) فضاهایی معمولی و بدون ویژگی و طراحی خاصی هستند. 



مهندسان نپالی با استفاده از مجموعه ای از روش های پژوهشی و مدل های آماری به این نتیجه رسیدند که زیبایی ایستگاه در واقع بر تصمیم مسافران درباره اینکه چه مسیری از حمل و نقل عمومی را انتخاب کنند، تاثیرگذار است. آنها دریافتند که مسافران حتی در هر بار سفر پرداخت حدود ۵۰ سنت یورو هزینه ی بیشتر، تا ۷ دقیقه انتظار بیشتر برای یک قطار و بیش از ۱۰ دقیقه پیاده روی بیشتر برای حضور در ایستگاه های زیباتر را ترجیح می دهند.
بنابراین این پژوهشگران نتیجه گرفتند که کیفیت معماری یک ایستگاه می بایست به عنوان فاکتوری مهم در طراحی ایستگاه مورد توجه قرار گیرد و حتی در زمان ارتقاء دادن یک سیستم حمل و نقل لازم است با دیگر خدمات متریک شامل تواتر و دسترسی ناوگان مقایسه شود. 
این پژوهش تا اندازه ای این نکته را نمایان می سازد که دریافتی که مردم از مسئله ی حمل و نقل دارند گاهی ورای ویژگی ها و مشاهدات خدمات متریک قرار می گیرد. به این معنی که همانگونه که زیبایی و خوشایندی داخل یک اتومبیل برای مردمان مهم است، زیبایی و خوشایندی داخل یک وسیله نقلیه عمومی و فضای مرتبط با آن نیز برای ایشان اهمیت دارد. 
اما مشکلات اساسی بر سر راه تامین زیبایی ایستگاه های وسایل حمل و نقل عمومی شهری وجود دارد که مهمترین آن به محدود بودن بودجه حمل و نقل عمومی بازمیگردد. اختصاص بودجه هنگفتی از پول مالیات دهندگان به طراحی یک ایستگاه شهری بیانگر آن خواهد بود که بخش های خاصی از یک سیستم حمل و نقل مهم تر از بخش های دیگر هستند. به علاوه، زمانی که میزان سرمایه گذاری برای ساخت یک ایستگاه به رقمی میلیاردی برسد، این سوال مطرح می شود که آیا بهتر نیست این اعتبار برای ارتقاء دادن خدمات سیستم موجود هزینه شود یا حتی برای ساختن یک سیستم حمل و نقل جدید؟! 
در جهانی با منابع نامحدود، بدون شک تمامی مسافران می خواهند که تمامی ایستگاه های حمل و نقل مقاصد بی نظیری باشند. اما در این برهه خاص از زمان و در همین جهان لازم است فراموش نکنیم که حتی زیباترین بزرگراه هم تنها مسیر دیگری است که ما را از جایی به جای دیگر می رساند.

مرجع: The Atlantic Cities