مرور رویدادهای تاریخی چه تلخ و شیرین خاطراتی را در اذهان زنده می کند تا از روزهای گذشته با کشیدن آهی یا حسرت خوردن یادی کنند؛ امروز اصفهانی ها نیز چشم راه اتفاق سال گذشته هستند یعنی همان جاری شدن زاینده رود و به قولی زنده شدن رودخانه هزاران ساله....
۱۸ فروردین ماه سال گذشته درچنین روزی بود که شهروندان به کنار زاینده رود رفتند تا همراه با رسیدن آب را در این رودخانه خشک اشک ذوق و شادی خود را جاری کنند؛ بنا به مطلب روزنامه اصفهان زیبا که امروز درج شده امروز یک سال از آخرین باری که اب زاینده رود جریان پیدا کرده می گذرد و یک سال مردم چشم به راه هستند تا با شنیدن صدای پای آب خود را آماده استقبال از زاینده رود کنند رودی که روزی برای اصفهانی ها مظهر همه چیز بود به نظر می رسد همه چیز دست به دست هم داده تا زنده رود دیگر رنگ آب را به خود نبیند هزاران اما و اگر بر سر راه آب گذاشته شده و انقدر ادامه پیدا کرد تا اصفهان به این روز بیفتد.
این روزها اینقدر مقصر برای مرگ زاینده رود زیاد است که کسی پاسخگو نیست و در آخر تمام انگشت ها به سوی خشکسالی نشانه می رود تا مقصران نفسی راحت بکشند.
اما سکوت گاهی شکسته می شود و این جمله که دولت و مسئولان استانی هنوز به این باور نرسیده اند که اصفهان در موضوع آب دچار بحران است و تازمانی که به این باور اصرار دارند قدمی برای این رودخانه برداشته نمی شود همان امید نصفه و نیمه را بر باد داد.
جالب آن که عمده مردم اصفهان دلایل خشک شدن زاینده رود را ناشی از عواملی همچون خشکسالی می دانند ولی به عقیده کارشناسان انتقال آب زاینده رود به استان های دیگر و پمپاژهای غیر قانونی دلیل اصلی خشکی زنده رود است و برخی مصوبه ها که رد پایش در بودجه ۹۳ دیده می شود نشان از ان دارد که تصمیم گیران هنوز با گذشت این سال ها از وخامت اوضاع زاینده رود اطلاع ندارند و موضوع را سرسری می گیرند.
حال با این اوصاف به نظر می رسد اصفهانی ها آخرین باری که در رودخانه زاینده رود هزار ساله نظاره گر بودند را به عنوان رویداد شیرین همراه با آهی از عمق وجود خود در تاریخ ثبت کنند و هرسال یادی از آن روزهای آبی برای زنده رود مرده کنند.
