مهندس هومن بهمن پور-دکتر ناصر محرم نژاد

چکیده:

نظر به آنکه تهران یکی از بزرگترین و پرجمعیت ترین شهرهای جهان میباشد ، مطالعه حاضر به بررسی ویژگیهای فضاهای سبز شهری در سطح شهر تهران می پردازد. وسعت شهر تهران در طول دویست سال از حدود 5 کیلو متر مربع به 750 کیلو متر مربع رسیده، یعنی 150 برابر بزرگتر شده است.
و جمعیت آن از 15 هزار نفر به بیش از 7 میلیون نفر رسیده، یعنی 400 برابر. توسعه فضای سبز شهری در تهران از روند رو به رشدی برخوردار بوده است، بطوریکه تعداد پارکها در مقیاس همسایگی، محلی و منطقه ای افزایش یافته است، ولی نکته قابل توجه توزیع و پراکنش نامناسب فضاهای سبز عمومی در سطح شهر تهران است، بطوریکه مناطق( 17،14،12،11،10،9،8،7 ) دچار فقر سرانه فضای سبز(کمتر از 1مترمربع) می باشند. روند توسعه فضای سبز تهران از سال 1369 تا 1380 ، حدود 408 هکتار در سال 1354 ، به 915 عدد با / 11431 هکتار می باشد. تعداد پارکها از 50 عدد با مجموع مساحت 41298 هکتار در سال 1381 رسیده است. روند توسعه جنگلکاری نیز از سال 1357 تا 1366 / مجموع مساحت 6 نزولی و از آن پس تا پایان سال 1381 صعودی بوده است.
به منظور دستیابی به شهری پایدار، نیاز به شناسایی و تقویت شاخصه های پایداری در شهرها می باشیم، از آن جمله، کمیت و کیفیت فضاهای سبز شهری می باشند.
تهدیدهای عمده فضای سبز شهری در تهران عبارتند از: عدم تدوین طرح جامع فضای سبز شهری، عدم نظارت بر حسن اجرای قوانین و مقررات، آفات و بیماریهای گیاهی، کمرنگ بودن نقش مشارکتهای مردمی، فقدان آموزش، تصرف و تخریب باغها.
راهکارهای پیشنهادی به منظور حفظ و توسعه فضای سبز شهری در تهران عبارتند از: تدوین طرح جامع فضای سبز، ارتقای نقش مردم، ارتقای بهره وری اکولوژیکی فضای سبز و ارتقای بهر هوری اجتماعی فضای سبز.

واژه های کلیدی: توسعه پایدار، فضای سبز شهری، بهره وری اکولوژیکی، سرانه فضای سبز

متن کامل مقاله [ دریافت فایل ]