در شرایط امروز “هویت و منظر” شهر دو موضوع همتراز و معادل تلقی میشوند. هرگاه که بحث از “بی هویتی” شهر معاصر ایرانی مطرح میشود ناخودآگاه راه حل آن در ساماندهی سیمای شهری تصور میشود. گویی فرض بر اینست که اگر سیمای شهر به سامان شود، هویت نیز به شهر باز میگردد. اما در مقام عمل تحقق این فرضیه ساده با مشکلات بسیاری مواجه شده است.