خبرگزاری تسنیم:طرح کاداستر که حاوی اطلاعات حقوقی، اطلاعات مالی، اطلاعات جغرافیایی و فنی و همچنین اطلاعات اجتماعی(شهرنشینی) است، فردا در صحن مجلس مطرح می شود.
شهر دارای نظامی از ساز و کار است و شهروند به صورت ذهنی از ترکیب ادراکات خود از عناصر موجود در محیط و برقراری رابطه ای میان آنها مفهوم ذهنی معادل از واقعیت شهری که در آن ساکن است را می سازد. بنابراین در ذهن ساکن، شهر واجد یک هویت کلی است که توسط عقل ادراک می شود و در این ادراک نظام مند از شهر، شهر موجودی دارای «وحدت» است که شرایط ایجاد یک «کل» را دارا باشد.
اگر رنسانس در جست و جوی یافتن حکمت عملی و کاربردی در بازگشت به مفاهیم کهن و نوپردازی آنهاست وسعی دارد که فضای شهر خویش را بر این مبنا رقم زند، انقلاب صنعتی با عرضه حکمت عملی خویش مفهوم فلسفی جدیدی از شهر را به دست می دهد. اگر در دوران قدیم فلسفه از طریق حکمت عملی چهره شهر را می آراست و فضای آن را می پرداخت، در دوران جدید فلسفه شهرسازی راه خویش را از حکمت عملی آن جدا می کند؛ اندیشه و عمل از هم دوری می جویند
نمای هر ساختمان در شکل‌دهی به مجموعه شهری که در آن حضور دارد، موثر است. اگر به نمای یک ساختمان بدون در نظر گرفتن نمای دیگر ساختمان‌های شهر توجه شود، همگونی نمای شهری در مجموع از بین می‌رود.
به نقل از پایگاه اطلاع رسانی شهرسازی و معماری، بررسی آماری نشان دهنده این موضوع است که در هر سال ۵۰ میلیون نفر به جمعیت شهر نشین کشورهای در حال توسعه اضافه می‌شود. در ایران نیز شهر نشینی طی دهه‌های گذشته با شتاب فزاینده ای گسترش یافته و همچنان این روند ادامه دارد.
شهریورماه 1389، در چارچوب برنامه‌ای که با «انجمن مفاخر معماری ایران» داشتم، این شانس را یافتم با چند تن از بزرگان معماری ایران گفتگو کنم. قرار بود، جلد دومِ «اندیشه معماران ایران»، عمدتا، به بزرگانی اختصاص یابد که آن‌طرف مرزها هستند و ما را تنها گذاشته‌اند. صاحب‌نامانی چون فرمانفرمایان، امانت، سردار افخم، کامران دیبا، اردلان، و البته پروفسور محمدرضا مقتدر.
اولین اعلامیه بلدیه تهران در همان سال‌های آغازین صادر شد. پس از میرزا عباس خان مهندس‌باشی و خلیل خان ثقفی اعلم‌الدوله، که بلدیه صاحب ساختمانی در سبزه میدان شده بود، اولین اقدام بلدیه برای برقراری نظم در شهر با صدور این اعلامیه آغاز شد و ضوابط اجتماعی برای ساکنان تهران وضع کرد.
این مقاله بحثی است در متدولوژی معرفت شناسی در سطح کلان، و در سطح خاص مبحثی در مورد دو رویکرد یا پارادایم در جامعه شناسی که دارای دو باور متناقض در بکارگیری دو روش متفاوت در مطالعه و تحقیق در باب پدیده های اجتماعی دارند، و رهیافت دیگری که در انتقاد به به این دو رهیافت در بررسی پدیده های اجتماعی پدید آمد. از دیدگاه رهیافت یا پارادایم(پوزیتیویستی)، تفاوتی در روش تحقیق پدیده های طبیعی و پدیده های اجتماعی وجود ندارد. به عبارتی، در جهان یک نوع از پدیده ها وجود دارد وآن هم پدیده های طبیعی است، لذا یک روش تحقیق برای رسیدن به دانش علمی در مورد این پدیده ها وجود دارد و آن روش علمی است.