رواج تکدی گری در خیابان ها و حضور کارتون خواب ها در گوشه و کنار پارک ها از نماد های اصلی فقر شناخته شده اند که عموماً در فضای شهری خود نمایی می کنند. این مسایل چند سالی است که به یکی از مباحث روز ژورنالیستی تبدیل شده اما بررسی عمیق علل، پیامد ها و ارائه راهکار هایی برای حل آنها قطعاً از وظائف جامعه شناسان شهری و صاحب نظران حوزه آسیب های اجتماعی است.
این بخش از کتاب، جایی که لوفبور دیدگاهش را بر تاریخ نیز اعمال می کند، خالی از هرگونه فهم عمیق و جامع نسبت به مفاهیم ماکس وبر و یا فرناند برودل است و البته، با روشی که جغرافیدانان امروزی به عنوان تحلیل تاریخی یک فضا به آن می نگرند، تناسبی ندارد. همچنین به نظر می رسد که این دیدگاه تا حدی پراکندگی و غیرنظام مندی را به عنوان تحلیل های نشانه شناختی، در مقایسه با تلاش های اخیر برای تعریف یک رویکرد نشانه شناختی نسبت به فضا، قبول دارد. به این عبارت، لوفبور هیچ گاه اصل "تکاملی" را به عنوان تغییر دهنده ی روابط انسانی قبول ندارد و معتقد است این روابط تنها بر اساس اختلاف در تشکیلات اجتماعی تغییر پیدا می کنند. به طور خلاصه، عقاید او برپایه ی تعادل است و بیش از آن که به طور عمیق، به تحلیل تاریخی بپردازد، تلفیقی از تحلیل های نشانه شناختی، روابط سیاسی، و اقتصادی است.
شاید بعد از مارکس، یکی از بزرگترین متفکران پیرو مکتبش و البته یکی از بزرگترین فیلسوف های عصر ما، هانری لوفبور باشد که سال گذشته (1991)، در سن 86 یا 89 سالگی (تاریخ تولد او دقیق نیست) از دنیا رفت. متخصصین علوم اجتماعی همواره قدردان زحمات مهم او هستند چرا که می دانند شناختی که آن ها از مارکس دارند درواقع بسیار محدود است. برای شناخت مارکس، به جای اینکه مستقیما به گفته های او رجوع کنیم، ابتدا ضروری است بدانیم که او چگونه می اندیشیده و چگونه پدیده های اجتماعی را تحلیل می کرده است. منظور من از این حرف، داشتن فهمی از دیالکتیک قدرتمندی است که مارکس در نقد هگل و فیشته بکار برده است. لوفبور یکی از معدود تحلیل گرانی است که "واقعا" درباره ی اندیشه های مارکس می دانست و به همین دلیل یکی از اولین کتاب هایش برپایه ی دیالکتیک های مارکس بود (لوفبور 1939). این اثر، دربرگیرنده ی طرح هایی بود که لوفبور بعدها آن ها را گسترش داد.
وجود نزدیک به 100 بنای تاریخی شناخته شده، جاذبه‌های طبیعی و مذهبی و بازارهای تاریخی منحصر یه فرد و چهار بنای تاریخی ثبت جهانی، اصفهان را تبدیل به یکی از شهرهای شاخص جهان کرده است. شهری که اگرچه از شهرهای صنعتی کشور به شمار می‌رود، اما در صورت مطلوب بودن شرایط سیاسی کشور به عنوان یکی از مقاصد گردشگری جهان شناخته میشود.
فرض کنید شما در یک آپاتمان که در یک کوچه 10 متری واقع شده است زندگی می کنید اگر در این کوچه به طور متوسط 20 قطعه تفکیکی موجود باشد و در هر قطعه ساختمانی 4 طبقه وجود داشته باشد حدودا 80 تا 100 خانواده در این کوچه زندگی می کنند. تصور کنید که روز اول مهر هر خانواده تصمیم بگیرد فرزند دانش آموز خود را با اتومبیل شخصی خود به مدرسه برساند! شما در این کوچه ساعت 8 صبح با حجم انبوه اتومبیل و رفت و آمد مواجه خواهید شد.
طراح و هنرمند ایرانی، مهدی قدیانلو هر بار روی یکی از دیوارهای شهر تهران از هنر درخشان خود رونمایی میکند.
با وجود کمک شهرداری، قدیانلو دیوار های خالی و خاکستری شهر را به آثار هنری شگفت انگیزی در مقیاس بزرگ تبدیل مینمایند.
|
بافت ساحلی بندر عباس به عنوان لبه یک شهر ساحلی و از آن مهم تر به مثابه پیشانی ارتباطات برون مرزی ایران از اهمیت بسزایی برخوردار است. این بافت به دلیل موقعیت سوق الجیشی خود می تواند به عنوان تجلیگاه فرهنگ و تمدن ایرانی مطرح گردد. علیرغم طرح های موضوعی و موضعی متعددی که در سال های اخیر در ساحل بندر عباس تعریف شده و نیز برخلاف تلاش های بی شائبه طراحان و سازندگان در راستای به روز کردن طرح های در دست احداث ساحلی، سیمای فرسوده و آکنده از اغتشاش این بخش از سواحل کشور نشان از فقدان مدیریت یکپارچه در سازماندهی این بافت دارد. آگاهی از... |
نظر به آنکه تهران یکی از بزرگترین و پرجمعیت ترین شهرهای جهان میباشد ، مطالعه حاضر به بررسی ویژگیهای فضاهای سبز شهری در سطح شهر تهران می پردازد. وسعت شهر تهران در طول دویست سال از حدود 5 کیلو متر مربع به 750 کیلو متر مربع رسیده، یعنی 150 برابر بزرگتر شده است.
و جمعیت آن از 15 هزار نفر به بیش از 7 میلیون نفر رسیده، یعنی 400 برابر. توسعه فضای سبز شهری در تهران از روند رو به رشدی برخوردار بوده است، بطوریکه تعداد پارکها در مقیاس همسایگی، محلی و منطقه ای افزایش یافته است، ولی نکته قابل توجه توزیع و پراکنش نامناسب فضاهای سبز عمومی در سطح شهر تهران است ...