پایگاه اینترنتی وورلد سوسیالیست در گزارشی درباره اعتراض های کارگری در برزیل نوشت:
در آستانه آغاز رقابت های جام جهانی فوتبال در برزیل ، این کشور به صحنه اعتراض ها و اعتصاب ها تبدیل شده است.
اعتصاب شش روزه کارگران بخش حمل و نقل ، سائوپائولو بزرگترین شهر برزیل را با جمعیتی بالغ بر 12 میلیون نفر فلج کرده است. مقامات برزیل در واکنش به این اعتراض ها به سرکوب و خشونت متوسل شده اند...
ورزشگاه کاستلو استادیوم فوتبالی است در شهر فورتالزا در برزیل که در سال ۱۹۷۳ با حداکثر ظرفیت ۶۷۰۳۷ افتتاح شده است. صاحب این ورزشگاه فرمانداری سیارا می‌باشد که ورزشگاه خانگی سیارا اسپورت و با شگاه فورتالزا اسپورت است. نام اصلی این ورزشگاه به افتخار پلاسیدو آدرالدو کاستلو نام گذاری شده است که از دولتمردان برزیل در بین سالهای ۱۹۶۶ تا ۱۹۷۱ و از حامیان اصلی ساخت این ورزشگاه بوده است .
شهر دارای نظامی از ساز و کار است و شهروند به صورت ذهنی از ترکیب ادراکات خود از عناصر موجود در محیط و برقراری رابطه ای میان آنها مفهوم ذهنی معادل از واقعیت شهری که در آن ساکن است را می سازد. بنابراین در ذهن ساکن، شهر واجد یک هویت کلی است که توسط عقل ادراک می شود و در این ادراک نظام مند از شهر، شهر موجودی دارای «وحدت» است که شرایط ایجاد یک «کل» را دارا باشد.
پدیده اجتماعی- فرهنگی فوتبال، در هر جا به نحوی خود را بنمایش در می آورد؛ شعارها، رفتارها، گمانه زنی ها، زیبایی شناسی رنگ وطرح، پرچم، موسیقی، هواداران، پایکوبی ها، خاطره ها ولحظه ها، قهرمان ها وضد قهرمان ها، برنده ها وبازنده ها، امید ها ویأس ها، تبلیغات و تکنولوژی در تمام عرصه هایش، برخی مؤلفه های این ورزش همه جانبه و تصویری در دنیای ما بشمار می روند.
فوتبال ، عرصه های فرهنگی هم دارد .یکی از تماشاگران مراسم افتتاحیه جام جهانی 2010 روی مقوایی نوشته بود :
«من اینجا هستم » .این مقاله در اهمیت و کم و کیف " آنجا بودن " است .
هنوز در آفریقای جنوبی ، سخنان رهبران کنگرۀ ملی آفریقا وآلبرت لوتولی ، نخستین آفریقاییِ برندۀ جایزۀ نوبل طنین انداز است که : هر کس آفریقای جنوبی را وطن خود برشمارد ، جدا از وطن وملیت اش ، از مردمان آفریقای جنوبی محسوب می شود . هیچ جایی برای نژادپرستی و نژادپرستان باقی نمانده است .
اگر رنسانس در جست و جوی یافتن حکمت عملی و کاربردی در بازگشت به مفاهیم کهن و نوپردازی آنهاست وسعی دارد که فضای شهر خویش را بر این مبنا رقم زند، انقلاب صنعتی با عرضه حکمت عملی خویش مفهوم فلسفی جدیدی از شهر را به دست می دهد. اگر در دوران قدیم فلسفه از طریق حکمت عملی چهره شهر را می آراست و فضای آن را می پرداخت، در دوران جدید فلسفه شهرسازی راه خویش را از حکمت عملی آن جدا می کند؛ اندیشه و عمل از هم دوری می جویند
نمای هر ساختمان در شکل‌دهی به مجموعه شهری که در آن حضور دارد، موثر است. اگر به نمای یک ساختمان بدون در نظر گرفتن نمای دیگر ساختمان‌های شهر توجه شود، همگونی نمای شهری در مجموع از بین می‌رود.
به نقل از پایگاه اطلاع رسانی شهرسازی و معماری، بررسی آماری نشان دهنده این موضوع است که در هر سال ۵۰ میلیون نفر به جمعیت شهر نشین کشورهای در حال توسعه اضافه می‌شود. در ایران نیز شهر نشینی طی دهه‌های گذشته با شتاب فزاینده ای گسترش یافته و همچنان این روند ادامه دارد.
شهریورماه 1389، در چارچوب برنامه‌ای که با «انجمن مفاخر معماری ایران» داشتم، این شانس را یافتم با چند تن از بزرگان معماری ایران گفتگو کنم. قرار بود، جلد دومِ «اندیشه معماران ایران»، عمدتا، به بزرگانی اختصاص یابد که آن‌طرف مرزها هستند و ما را تنها گذاشته‌اند. صاحب‌نامانی چون فرمانفرمایان، امانت، سردار افخم، کامران دیبا، اردلان، و البته پروفسور محمدرضا مقتدر.
