فیلیپ جانسون : (( هیچ جامعه ی جدیدی بدون ساختمان های جدید معنی ندارد…)).
گسترش تکنولوژی بشری از یک سو و قدم نهادن بشر در برهه ای جدید بنام عصر دیجیتال و فناوری ، تصویری نو در برابر انسان امروزی می گشاید. انسانی که سه انقلاب بزگ کشاورزی ، صنعتی و اطلاعاتی و ارتباطی را پشت سر نهاده و هم اکنون در عصری بنام ” سوپر مدرن” زندگی می کند؛ عصری که آن را مولد نامکان می نامند.
پژوهشی که به تازگی توسط «براندون فولر» و «پل رومر»، دانشجویان دانشگاه نیویورک، انجام شده نشان می دهد که جمعیت شهرنشین جهان تا سال ۲۲۱۰ به ۹.۸ میلیارد نفر خواهد رسید که این رقم ۸۷ درصد جمعیت ۱۱.۳ میلیارد نفری پیش بینی شده برای آن زمان را شامل می شود. البته تنها ۱.۲ میلیارد نفر از این جمعیت شهری در شهرهای توسعه یافته زندگی خواهند کرد و اکثریت این جمعیت یعنی ۸.۶ میلیارد نفر در شهرهای در حال توسعه ساکن خواهند بود. ..
Wiliam.H.Whyteبرای نخستین بار گفت: طراحی فضایی که مردم را جلب کند بسیار دشوار است.چه عامل فوق العاده ای موجب موفقیت انها می شود؟ امروزه به نظر می رسد که بیشتر فضاهای جمعی با این هدف طراحی می شوند که به آنها نگاه شود و نه اینکه مورد استفاده قرار گیرد.آنها منظم ، تمیز و خالی هستند چنانچه ...
|
تراکم شهری نامطلوب یکی از معضلات و مشکلات اساسی شهرهای امروز است و می‌تواند منشأ بسیاری از نابسامانی‌های دیگر نظیر توزیع نامتعادل خدمات شهری، ترافیک شدید، اشراف و غیره باشد. هدف این مقاله ارائه مدلی است که با استفاده از قابلیت ها و... |
معماری یکی از راههای شناخت مکانت و ارزش بسیاری از موضوعات در واصل گردانیدن انسان به آرمانهای معنوی است. در وصول به آرمان انسان ی، شناخت جایگاه وی در عالم بسیار مهم است که آن را به هویت تعبیر کرده اند .هر آنچه به احراز هویت معنوی انسان انجامیده از دیر باز مورد توجه بوده ، هنر یکی از اصلی ترین آنهاست که در مورد سبکهای معماری نیز مصداق...
مکانیابی هوشمندانه طراحان شهری عصر صفویه به گونه ای بوده که از یک سو این محور ها ، جهت توسعه آینده شهر در شهرهایی نظیر اصفهان ، شیراز ، قزوین و ... را شکل داده و از سوی دیگر به صورت آگاهانه و منسجم با محور ارگانیک بازار و فضاهای شهری حول آن و بافت کهن اصفهان ترکیب می شود ...
در کمتر از نیم قرن پیش، هنوز تعداد محدودی از مردم جهان (زیر 30 درصد) در شهرها زندگی می کردند. در کشور خود ما جمعیت شهرهای بزرگی چون تهران ، تبریز،اصفهان، مشهد و شیراز، در سال 1312(1933) به ترتیب 540 هزار، 213 هزار، 204 هزار، 176 هزار و 129 هزار نفر بود، یعنی بزرگترین شهر ایران کمتر از 5 درصد جمعیت 15 میلیونی آن زمان(1937) و مجموع شهرهای ایران کمتر از ده درصد جمعیت را در بر می گرفتند. جمعیت ایران بنابراین عمدتا جمعیتی روستایی و عشایری بود. اما همین جمعیت اندک شهری نیز که به نسیت روستائیان وضعیت نسبتا بهتری داشتند چون نزدیک به حاکمان و اربابان زندگی می کردند، در محله هایی عموما بدون بهداشت و با کمترین امکانات زندگی می کردند، نوعی از زندگی که امروز برای ما قابل تصور نیست، حیات خود را می گذراندند.
|
در شرایط ایران شهرسازی مشارکتی با سوء تعبیرها و کژفهمی‌های گسترده‌ای روبه روست و عمدتاً طرح‌هایی که تنها پیش‌فروش واحدهای ساختمانی هستند، مشارکتی تلقّی می‌گردند. در این مقاله سعی شده ابعاد... |