تونى گارنیهٔ فرانسوی، در زمانى که هاوارد طرح باغ شهر خود را ترویج مى‌کرد و فرانک لوید رایت، نخستین خانه‌هاى خود را در اطراف شیکاگو مى‌ساخت، به ابتکار شخصى خود طرح یک شهر کامل را براى سکونت ۳،۵۰۰۰ نفر ارائه داد و آن را شهر صنعتى نامید. در این طرح، گارنیه نه تنها به ترسیم خیابان‌ها و بناهاى اصلى شهر پرداخت، بلکه به تفصیل تمام جزئیات آن و حتى نقشه بسیارى از بناها را مشخص نمود. طرح گارنیه به سال ۱۹۰۱ و نقشه‌هاى مفصل آن به سال ۱۹۰۴ به معرض تماشا گذاشته شد و در سال ۱۹۱۷ نظریات وى در معدود جزوه‌هائى منتشر شد. گارنیه در طرح خود براى اجزاء شهر، خانه‌ها، مدارس، ایستگاه‌هاى راه‌آهن بیمارستان‌ها و نظایر آن، نقشه‌هائى پیشنهاد نمود و توجه به اجزاء شهر فکر وى را برخلاف بسیارى از معاصران خود از نقشه کلى شهر منحرف نکرد و طرح کلى او براى تمامى شهر قدمى بلند در پیشرفت شهرسازى بود. در کوى صنعتى پیشنهاد وی، عوامل مختلط شهر، محل کار، محل سکونت، تفریحگاه‌ها و غیره، کاملاً از یکدیگر جدا هستند و کمربندى سبز، قسمت صنعتى شهر را از قسمت اصلى آن جدا مى‌سازد. ساختمان بیمارستان و بخش پزشکى شهر، در دامنهٔ تپه‌هاى رو به جنوب پیش‌بینى شده است. قسمت اصلى شهر، نوارمانند ادامه مى‌یابد و در میان آن قسمت‌هاى ابنیهٔ عمومی، دبیرستان و استادیوم ورزشى بنا مى‌گردد. زمین‌هاى ورزشى مستقیماً به فضاى آزاد مجاور خود راه مى‌یابند که هم بسط آنها در آینده آسان باشد و هم چشم‌انداز بارز زیبائى داشته باشند.
در طرح گارنیه خطوط راه‌آهن در داخل شهر در زیرزمین کشیده مى‌شدند، تا به ایستگاه مرکزى شهر برسند، خانه‌ها در میان پارک بنا مى‌شدند، و خیابان اصلى دور از محلات مسکونى قرار مى‌گرفت. زمین‌ها نیز به ابعاد ۱۵۰ × ۳۰ متر تقسیم گردیده بود تا خانه‌ها از نظر دریافت نور در جهت مناسب قرار گیرند. در طرح گارنیه، براى شهر صنعتى حتى جاده‌اى براى مسابقات اتومبیلرانى و آزمایش موتورهاى هواپیما پیش‌بینى شده بود و بدین ترتیب بود که شهر صنعتی، راهى فراپاى بسیارى از کسانى گذاشت که در پیشرفت شهرسازى معاصر مؤثر بوده‌اند در حقیقت، شهر صنعتى بذر شهرسازى معاصر را واجد بود.