پس از فروپاشى دروازه‌ها و خندق شهر در سال‌هاى نخست قرن حاضر، تا اواخر سال ۱۳۴۰ هـ .ش که شهر تهران داراى طرح توسعه جامع شهرى شد (و بر اساس آن محدوده قانونى و خدماتى شهر مشخص شد)، یعنى در طول ۴ دهه اول این قرن، برنامه‌هاى نوسازى و توسعه معابر، زیرساخت‌ها و خدمات شهرى که به ویژه در منطقه شمال شهر متمرکز بود، عامل عمده افزایش تفاوت قیمت زمین بین شمال و جنوب شهر و تشکیل فضاها و محله‌هاى متمایز بود.
شیوه نظارت شورا بر شهرداری در تمام سال‌های گذشته یکی از مجهول‌ترین مفاهیم کار شورای شهر بوده است. اعضای شورا از اینکه راهکار مشخصی برای نظارت مستمر بر شهرداری وجود ندارد گلایه می‌کنند اما حالا معاون نظارت شورا می‌گوید «از همگسیختگی سال‌های قبل در موضوع نظارت بر شهرداری» از بین رفته و نظارت بر شهرداری سامان گرفته است...
تهران باید برج‌های بلند داشته باشد یا نه؟ این پرسشی است که پاسخ‌های متفاوتی از طرف کارشناسان دارد. برخی معتقدند با توجه به افزایش جمعیت شهر و برای حفظ فضای با ارزش باید به سمت ساخت برج رفت و برخی می‌گویند این کار به خودی خود باعث افزایش جمعیت می‌شود و جریان هوا در تهران را مختل می‌کند. رییس کمیسیون معماری و شهرسازی شورای شهر می‌گوید بلندمرتبه‌سازی در شهری مانند تهران «نیازمند ضوابط دقیق و سازوکارهای مشخص و از پیش تعیین شده» است...