به رغم وجود خاطره نوستالژیک فضاهای مردمی شهرها و روستاهای قدیمی، اغلب شهرهای امروزی فاقد فضاهایی همچون میدان شهری هستند. البته نگاهی به تاریخ شهرها این نکته را بر ما آشکار میکند که برخی شهرهای تاریخی سابقه میدانهای شهری دارند.
به رغم وجود خاطره نوستالژیک فضاهای مردمی شهرها و روستاهای قدیمی، اغلب شهرهای امروزی فاقد فضاهایی همچون میدان شهری هستند. البته نگاهی به تاریخ شهرها این نکته را بر ما آشکار میکند که برخی شهرهای تاریخی سابقه میدانهای شهری دارند.
|
الگوها برداشتی تجریدی هستند برگرفته از مفاهیم و ادراکات مشترک انسان های ساکن در فضا و محیط کالبدی که به کمک نمادها نشانه ها نیازها و هنجارها تجلی ظاهری می یابند . این الگوها پیچیدگی های محیط را قابل درک کرده و فضای مدرک و ملموس را ایجاد می کنند. |
موضوع حفظ و نگهداری اهمیت فزاینده ای برای شهرها و کشورهای در حال پیشرفتی به خود گرفته که در حال تجربه جهانی سازی هستند. این موضوع بخشی از موقعیت های گوناگون را شامل می شود که نقطه مشترکشان آرزوی حفاظت از محیط پیرامون ساخته شده در برابر زوال، خرابی، توسعه دوباره، تحولات اجتماعی و غفلت است، چرا که این محیط دارای اهمیت تاریخی/فرهنگی است.
با وجود ناحیه‌گرایی در شهرهای اسلامی و آسیب‌پذیری شهرها و محلات اسلامی و رشد و گسترش شهرک‌های جدید با محلات نامتناسب، نقش مساجد در بهبود و بهینه‌سازی توسعه شهری و محله‌ای در راستای ایجاد یک منطقه یا محله فعال و زنده شهری از لحاظ کالبدی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، جهت تأمین مطلوب نیازها و خواسته‌های شهروندان به ویژه حفظ هویت و احیای فضاها و ابنیه قدیمی و تاریخی ارزشمند است...
در شرایط امروز “هویت و منظر” شهر دو موضوع همتراز و معادل تلقی می‌شوند. هرگاه که بحث از “بی هویتی” شهر معاصر ایرانی مطرح می‌شود ناخودآگاه راه حل آن در ساماندهی سیمای شهری تصور می‌شود. گویی فرض بر اینست که اگر سیمای شهر به سامان شود، هویت نیز به شهر باز می‌گردد. اما در مقام عمل تحقق این فرضیه ساده با مشکلات بسیاری مواجه شده است.