لوئیس مامفورد(1895-1990) منتقد معماری، طراح شهر و تاریخ نگار فرهنگی آمریکایی بود. در هنرستان فنی درس خواند و در هفده سالگی به نویسندگی دل بست و در کنار کارهای فنی مانند نقشه برداری، برای آموزش نویسندگی به کالج رفت. در همین هنگام با نوشته های پاتریک گدس آشنا شد و آراء و نظریات وی را پی گرفت.
مکانیابی هوشمندانه طراحان شهری عصر صفویه به گونه ای بوده که از یک سو این محور ها ، جهت توسعه آینده شهر در شهرهایی نظیر اصفهان ، شیراز ، قزوین و ... را شکل داده و از سوی دیگر به صورت آگاهانه و منسجم با محور ارگانیک بازار و فضاهای شهری حول آن و بافت کهن اصفهان ترکیب می شود ...
درآمدی بر اقتصاد شهری نوشتۀ سعید عابدین درکوش
بنابر گستره و وسعت رویکردهای نظری در اقتصاد و اینکه چگونه بتوان آن ها را در جوامع شهری به کار گرفت، این نیاز احساس شد که درآمدی به اقتصاد شهری به منظور بررسی مسائل اقتصادی شهرها هم از لحاظ نظری و هم از نظر کاربردی به رشته تحریر درآید. در اقتصاد شهری علاوه بر پیوند میان اقتصاد و جغرافیا ما با مسئله تخصیص عوامل تولید و توزیع درآمد واقعی(کالا و خدمات) در داخل و بین مناطق شهری به طور عام مواجه هستیم که در این کتاب به آنها نیز اشاره خواهد شد.
درآمدی بر روایت زنانه از شهر (کاوشی نظری در خوانش تجربه های زنانه از شهر)، سارا نادری،1392 ، نشر تیسا: تهران (از مجموعه کتاب های شهر و فرهنگ).
در ادامه مطلب به معرفی این کتاب میپردازیم...
در کمتر از نیم قرن پیش، هنوز تعداد محدودی از مردم جهان (زیر 30 درصد) در شهرها زندگی می کردند. در کشور خود ما جمعیت شهرهای بزرگی چون تهران ، تبریز،اصفهان، مشهد و شیراز، در سال 1312(1933) به ترتیب 540 هزار، 213 هزار، 204 هزار، 176 هزار و 129 هزار نفر بود، یعنی بزرگترین شهر ایران کمتر از 5 درصد جمعیت 15 میلیونی آن زمان(1937) و مجموع شهرهای ایران کمتر از ده درصد جمعیت را در بر می گرفتند. جمعیت ایران بنابراین عمدتا جمعیتی روستایی و عشایری بود. اما همین جمعیت اندک شهری نیز که به نسیت روستائیان وضعیت نسبتا بهتری داشتند چون نزدیک به حاکمان و اربابان زندگی می کردند، در محله هایی عموما بدون بهداشت و با کمترین امکانات زندگی می کردند، نوعی از زندگی که امروز برای ما قابل تصور نیست، حیات خود را می گذراندند.