ساختمان مورد طراحی میبایست فضای درونی خاص و به دور از فضاسازی متداول داشته باشد، به علاوه کارفرما هیچ ایده ای در مورد انتظارش از فضای موجود و آنچه قرار است به فروش برساند؛ نداشت!
|
یکی از مشکلات اساسی در مناطق تاریخی شهرهای ایران عدم انطباق با طرح های توسعه شهری معاصر می باشد. این مشکل در هسته تاریخی شمال شهر اصفهان به دلیل عدم شناخت ساختار و شکل شهر منجر به حذف تدریجی ساختار قدیمی شهر و تحمیل ساختار شبکه ای جدید در پی احداث خیابان های صلیبی شده است. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر طرح های توسعه شهری معاصر بر ساختار فضایی هسته تاریخی شمال شهر اصفهان، به بررسی و تحلیل ساختار شهر اصفهان در چهار دوره مهم تحولات کالبدی به روش چیدمان فضا پرداخته است. |
|
شهرها در گذشته از قابلیت پیاده مداری بالایی برخوردار بوده و پیاده روی به عنوان اصلی ترین الگوی جابجایی مردم در داخل کانون های زیستی به دلیل کم هزینه بودن یا در دسترس بودن آسان برای کلیه اقشار جامعه به شمار می رفت که به دنبال انقلاب صنعتی و سلطه اتومبیل در شهرها موضوع عابر پیاده به فراموشی سپرده شد. به دنبال آلودگی هوا، سیاست کاهش استفاده از وسایل نقلیه شخصی و کاهش سوخت فسیلی، رویکرد برنامه ریزی شهری در چند دهه اخیر در جهت احیاء مقوله امکان افزایش قابلیت پیاده مداری در شهرها شکل گرفت. |
استرس واکنش روانی و فیزیولوژیکی است و زمانی رخ می دهد که فرد حس می کند در موقعیت و شرایط تهدید کننده ای قرار گرفته است.
خلاصه کتاب اصول و روش های طراحی شهری و فضاهای مسکونی در ایران، جلد اول؛ تألیف مهندس محمود توسلی، ناشر:مرکز مطالعات و تحقیقات شهرسازی و معماری ایران
رویکرد پایدار به منظر و محیط بصری شهر محصول الگوی “طراحی شهری پایدار”، یعنی محصول دوران بلوغ طراحی شهری است. در همین دوران به دنبال طرح مسائل جدی زیست محیطی، مبحث “توسعه پایدار” به طور رسمی در دستور کار سازمان ملل قرار گرفت و پارادایم توسعه پایدار، همه گفتمان ها از جمله گفتمان معماری و طراحی شهری را تحت تاثیر قرار داد.
|
رویکرد برنامه ریزی طراحی محور به عنوان رویکردی نوین در تهیه طرح های توسعه شهری در آستانه قرن 21 وارد ادبیات شهرسازی دنیا گردیده است. این رویکرد سعی در برقراری تعامل میان نظام های برنامه ریزی شهری و طراحی شهری دارد و الگوی ارتباط خطی و منفک میان این دو را نقد می کند. مقاله حاضر پس از مرور ادبیات شهرسازی که عمدتا مبتنی بر جستجوی... |
نگین درخشان آمریکای جنوبی ورزشگاه ماراکانا در ریودوژانیرو برزیل است.قبل از جام جهانی ۱۹۵۰ دولتمردان برزیل تصمیم به ساخت بزرگترین استادیوم فوتبال جهان گرفتند. کار ساخت ورزشگاه در سال ۱۹۴۸ آغاز شد و حدود۱۰ هزار کارگر بی وقفه در آن به فعالیت پرداختند.هنگامی که ساخت ورزشگاه به پایان رسید ظرفیت آن بیش از دارنده رکورد ورزشگاه همپتون پارک در گلاسکو بود که ۴۳ هزار نفر گنجایش داشت.